طالبان دهشت‌افگن،اخیرن با برگزاری نشست فرمایشی و مهندسی شده که عمدتن با اشتراک افراد نزدیک به طالبان و هوا خواهان این گروه زیر نام "نشست علمای افغانستان" برگزار شده بود، خواستند که بار دیگر بر مواضع باطل و ادعاهای دروغین چون: تأمین امنیت، محو فساد و حاکمیت اسلامی و قباحت‌زدایی از عمل‌کردهای هراس‌افگنانه، غیر اسلامی و غیر انسانی شان مهر تأییدی از نشانی علمای افغانستان را به رخ جهانیان بکشانند.
در پایاین این نشست، آگهی‌نامه‌ی از پیش آماده شده که عمدتن برنامه‌ی عمل و دستور کار رسمی طالبان در امر سرکوب مخالفان و منتقدان آنان و تلاش برای به رسمیت شناختن این گروه را در بر می‌گیرد، از سوی این نشست فرمایشی صادر شد که هر بخش آن با توجه به فریب‌کاری‌ها، دروغ‌گویی‌ها و ستم‌گری‌های این گروه سفاک، بررسی‌های جدا گانه را می‌طلبد.
طالبان دهشت افگن در این نشست به هیچ یک از پاسخ‌های مردم افغانستان، جامعه‌ی جهانی و کشورهای اسلامی در زمینه‌ی پایان دادن به ناامنی، مبارزه با فقر، پایان دادن به سرکوب و کشتار افراد ملکی، نقض آشکار حقوق بشر و حقوق زنان و تن دادن به یک حکومت فراگیر، همه‌شمول و مردم سالارِ اسلامی پاسخ نداشتتند.
در وضعیتی که مردم از ترس طالبان شب و روز به خود می‌لرزند، نان برای خوردن ندارند و از دست بیکاری همه روزه دل به دریا زده و راه مهاجرت به کشورهای هم‌سایه را در پیش می‌گیرند، دختران و زنان شان از حق کار و آموزش محروم مانده اند؛ این گروه جنایت‌پیشه با برگزاری این نشست از مردم می‌خواهد که از رژیم اشغالی آن‌ها حمایت کنند و از جامعه‌ی جهانی نیز مطالبه‌ی به رسمیت شناختن خود را دارند.
این گروه در این نشست، بار دیگر روی ادعاهای دروغین خود چون پایان جنگ، رفع نزاع‌های قومی، محو فساد، امنیت سرتاسری و هم‌چنان حمایت بی‌قید و شرط از رهبری و نظام اشغال‌گر طالبان و به رسمیت شناختن حاکمیت بدوی شان تأکید نمود.
در حالی‌که سرنوشت ناروشن مردم افغانستان، افزایش روز افزون ناداری و بیکاری، ستم‌گری قومی و مذهبی، کشتار افراد غیر نظامی و بی‌گناه، نقض آشکار و گسترده‌ی حقوق بشری، نقض حقوق زنان و دختران و محو کامل آزادی‌های اساسی مردم، از عمده‌ترین دست‌آوردهای رژیم اشغال‌گر طالبان در نزدیک به یک سال پسین در افغانستان است که می‌بایست طالبان جنایت‌کار در این نشست به آن‌ها می‌پرداختند.
اما از متن و محتوای نشست آشکار بود که این گروه پروای مردم افغانستان را ندارند و در تلاش اند تا اهداف شوم استخباراتی و استعماری شان را پیاده کنند.
قطع‌نامه‌ی صادرشده‌ی این نشست تمام دروازه‌های انتقادی را به روی منتقدان این رژیم استبدادی بسته‌است و از این پس بر بنیاد این قطعنامه، هیچ‌کس نمی‌تواند برخلاف میل طالبانِ مستبد حرف بزند و بنویسد.
گذشته از این‌که در نظام‌های دموکراتیک، نقد به منظور اصلاح نظام سیاسی و مِهار استبدادِ قدرت سیاسی، یکی از اصل‌های مهم به‌شمار می‌رود؛ اما در نظام اسلامی هم این روی‌کرد به منظور جلوگیری از خطاهای مسؤولان نظام اسلامی، از اهمیت بلندی برخوردار است.
اما طالبان برخلاف تمام ارزش‌های دموکراتیک و موازین اسلامی، مخالفان و منتقدان را تهدید به گردن زدن کرده‌اند و حتا به عالمان دینی که هم‌سو با آنان نیستند، هش‌دار داده‌اند که برخلاف رژیم استبدادی این گروه سخن نزنند.
قطع نامه‌ی نشست گروه هراس‌افگن طالبان پُر از ادعاهای دروغینِ تأمین امنیت و حاکمیت اسلامی و تهدید مردم بود که طی آن با دیده‌درایی تمام، از امنیت سرتاسری سخن به میان آوردند؛ در حالی‌که نبردهای آزادی خواهانه در گوشه و کنار افغانستان از شرِ اشغال طالبان، ادامه دارد.
سخن از امنیت سرتاسری در حالی از سوی این گروه بیان می‌شود که جنگ‌جویان آنان در یک ماه پسین، ده‌ها تن از نظامیان و غیر نظامیان را تیر باران نموده یا هم سر بُریده‌اند، صدها فرد ملکی را در ولایت‌های "پروان، پنجشیر، بغلان، تخار و بدخشان" بازداشت و شکنجه نموده و شماری از آن‌ها را در محاکم صحرایی تیر باران نموده‌اند. ادعای تأمین امنیت سرتاسری در شرایطی بیان می‌شود که این گروه صدها خانواده را مجبور به کوچ اجباری کرده‌اند، و سرانجام در حالی از امینت سرتاسری سخن می‌زنند که این لشکرِ جهل سرکوب مذهبی را با یورش به ولسوالی "بلخاب" آغاز کردند که در این تجاوز، شماری را تیر باران و شمار دیگری را مجبور به ترک خانه و کاشانه‌ی شان کردند.
تجاوز به حریم خصوصی مردم، راه‌اندازی محاکم تفتیش عقاید، مداخله در خصوصی‌ترین امور زندگی مردم، فضای زندگی را برای مردم افغانستان تیره و تار ساخته است.
مردم افغانستان در کنار این‌که امنیت جانی و معیشتی ندارند، به دلیل ظلم و استبداد این گروه، از امینت فکری و امنیت اجتماعی هم محروم گشته اند.
هر شب، محاسبه‌ی هر فرد افغانستان این است که فردا توسط طالبان جنایت‌پیشه لت‌وکوب، شکنجه یا هم کشته می‌شود.
این گروه که در ادامه‌ی بیش از دو دهه انفجار، انتحار و انجام حمله‌های هراس‌افگنانه قدرت را در افغانستان اشغال کرده‌است، به دنبال آن است که از طریق ادامه‌ی همان وحشت و ترور، به قدرتِ خویش تداوم ببخشد.
طالبان هراس‌افگن آگهی‌نامه‌ی از پیش آماده شده را در پایان نشست صادر کردند که سراسر از دشمنی، تهدید، نفرت، نیرنگ، دروغ و خشونت سخن می‌زند.
در آگهی‌نامه‌ی رژیم اشغال‌گر طالبان، رژیم این گروه کامل و نجات‌بخش مردم افغانستان خوانده شده‌است و هر گونه انتقاد، مخالفت و دشمنی با آن مردود، غیر شرعی و مستحقِ سرکوب و مجازات و گردن زدن دانسته شده‌است.
با این همه ناداری و گرسنگی، ناامنی و دربدری، بیکاری، خشونت و وحشت حاکمِ ناشی از ظلم و ستم این گروه مزدور، طالبان به دنبال کسب مشروعیت بر آمده تا از طریق تهدیدِ مردم، صداهای اعتراضی را برضد ستم‌گری‌های شان خاموش کنند و با دروغ‌گویی، نیرنگ و فریب بتوانند مشرعیت بین‌المللی را کسب نمایند؛ چیزی که ناممکن و به‌‌دور از خرَد سیاسی دانسته می‌شود؛ زیرا اکنون جهان و مردم افغانستان، گروه هراس‌افگن طالبان را که گفته بودند تغییر کرده‌اند، دقیقن شناختند و به این نتیجه رسیده‌اند که این گروه اجیر، نه‌تنها تغییر نکرده است؛ بل‌که بدتر، خشن‌تر و درنده‌تر از گذشته به میدان آمده‌است.
